Wederom een uitermate geslaagd album uit de Italiaanse jazzscene, een duo album van de pianiste en zangeres Stefania Tallini en Franco Piana (trompet, flugelhorn, scatvocals en percussie). Een duo album is überhaupt een zeldzaam voorkomende combinatie in de jazz, maar een duo met piano en trompet is een echte witte raaf. Maar dat het werkt bewijst dit album ten volle en dat is een direct gevolg van de kwaliteiten van deze twee sterke artistieke talenten. Zij nemen de luisteraar mee op een avontuurlijke reis met originele composities en standards, waarbij de originelen (gelukkig) de overhand hebben.

Het eerste en titelnummer “E Se Domani” (En als morgen) werd geschreven door Carlo Alberto Ross (1921-2010) en de tekst was van Giorgio Calabrese, het werd als eerste opgenomen door Gene Pitney (!) waarna nog vele versies zouden volgen. De andere nummers die niet zijn geschreven door Stefania of Franco zijn ”Inútil paisagem” van António Carlos Jobim, “Estate” door Bruno Martino, “Gingerbread boy” van Jimmy Heath en het bekende “Embraceable you” van George Gershwin. Al bij het eerste nummer wordt de toon van dit album neergezet, lyrisch trompetspel in combinatie met warme subtiele pianoklanken. In “CDJ blues” van Piana laat hij een perfecte scatvocal horen en Tallini trekt alle registers open. “Silent moon” van Tallini beantwoordt helemaal aan de titel, verstilde klanken met gevoelvol spel op de gestopte trompet en ijl pianospel.

“Inútil paisagem” laat voor de eerste keer Stefania vocaal horen en dat doet ze uitstekend, mijn mening over jazz zangeressen kennende zegt dat voldoende. Het is goed te horen dat voorafgaand aan deze opnamen het tweetal een aantal concerten heeft gegeven en daarmee groeide en sterk ontwikkelde, dit album was de logische en spontane consequentie die het gevoel en de complexiteit samenvat, zowel muzikaal als persoonlijk. Mijn persoonlijke favoriet is naast het titelnummer het watervlugge “Sunshine” van Franco, de symbiose tussen trompet en piano is hier weer perfect. Het album als geheel is weer het zoveelste bewijs dat de Italiaanse jazz niet alleen gaat over grote namen als Paolo Fresu, Enrico Rava of Enrico Pieranunzi, nee het is veel breder en behoort inmiddels of al langer tot de Europese top.

Jan van Leersum.